De val die ik niet had willen missen…

Geplaatst door

Als je iets van mijn avontuur wilt begrijpen, dan is de val waar het allemaal mee begon onmisbare kost… Waarschuwing: heb je niet zo’n sterke maag, kijk dan het filmpje niet!

Een middagje Monkey Town

11 augustus 2017. Niets beter dan lekker een vrijdag vrij nemen in de rustige zomerperiode. En leuke dingen doen met vrouwlief en kids…

Die middag belandden we rond een uur of één in Monkey Town. Zo’n heerlijk binnenspeelparadijs, net buiten Voorthuizen. Als je van herrie en warmte houdt, de plek waar je moet zijn. Zeker halverwege augustus. Kinderen vinden het prachtig!

Het was al dik drie uur geweest toen we tegen Ravi zeiden: ‘We gaan over 5 minuten naar huis. Je mag nog eventjes met papa gaan spelen.’ Je weet hoe dat gaat, naar huis gaan is niet éénvoudig. Zeker deze middag niet.

Voor de val…

Het bleek de inleiding tot mijn val. Al klimmend, rennend en ravottend met Ravi zag ik een net volledig over het hoofd. Ik liep er vol in. Op zich niet zo erg, maar mijn vooruitgestoken duim maakte een hele vreemde beweging. En deed gruwelijk veel pijn…

Tegen Ravi heb ik iets geroepen van: ‘Papa heeft pijn en moet even weg…’ Direct ben ik van twee hoog door gaten en trappetjes naar beneden geklauterd. In het voorbijgaan richting toiletruimte heb ik nog snel iets over mijn zere duim tegen Arjanne gebrabbeld…

De val..

Op de toiletruimte ben ik direct mijn duim gaan koelen onder de kraan. Ik begon me steeds slechter te voelen. Van de pijn…?! Van twee uur hitte en herrie? Of van de honger? Waarschijnlijk een samenloop van omstandigheden. In ieder geval ging het lampje uit in mijn hoofd. Ik heb Arjanne nog proberen te waarschuwen, maar daar was het te laat voor…

Eerst heb ik de handenföhn een kopstoot gegeven. En me nog één keer aan de deurkruk omhoog getrokken. Maar daarna was er geen houden meer aan: ik ging vol, maar dan ook vol, tegen de vlakte. Op de harde vloer, onder de wc, precies in de hoek tegen de muur. Gevolg: fiks gat in m’n hoofd.

Wist er zelf niet veel meer van en er was niemand bij. Maar gelukkig hebben we de beelden nog! Toevallig zit het toilet precies bij de ingang waar een camera hangt.

Na de val…

Na de val sta ik snel op, loop de toiletruimte uit en klamp me vast aan een olifant. Gelukkig is Arjanne snel ter plekke, want ik zak weer weg. Ze vangt me op en samen met te hulp schietende mensen, legt ze me op de grond en zet me rechtop.

Vanwege privacy en het onsmakelijke karakter van de beelden erna, houd ik het verder bij screenshots. En foto’s die ik heb gemaakt toen we anderhalf jaar later terug waren op de plek des onheils, met de vrijkaartjes die we gekregen hadden…

Al zittend op de grond blijf ik wegvallen, zweten en steeds grijzer worden. Gelukkig weet het opgeroepen ambulancepersoneel me vrij snel een beetje op te lappen.

Door me op mijn rug met m’n benen omhoog te leggen en vervolgens op een brancard naar buiten te brengen. Om weer veel zuurstof naar mijn hoofd te krijgen. Even later zit ik alweer enigszins bij de pinken rechtop in de ambulance…

…die ik niet had willen missen!

Een van de eerste dingen die ik aan de ambulancebroeder heb gevraagd is: ‘Denk je dat ik maandag weer kan werken?’. En dat is precies waarom ik deze val niet had willen missen, achteraf dan. Er zijn belangrijkere dingen in het leven dan werken ben ik achter gekomen. De afgelopen periode heeft me veel persoonlijke groei gebracht. Daardoor geniet ik weer (en misschien nog wel meer) van het leven en probeer ik m’n dromen waar te maken. Dromen die zonder mijn val waarschijnlijk dromen waren gebleven.

Goed, dat klinkt allemaal heel fijn. En een gat in je hoofd is nou ook weer niet zo spannend. ‘Maar er was toch ook iets met je hersenen?’ Klopt, tot op de dag van vandaag achtervolgd die breinblessure me. In de volgende blog vertel ik je meer over het serieuze hersenletsel dat ik opgelopen heb. Tot morgen!

2 reacties

  1. Hey Hilbert, wat goed dat je gaat bloggen over deze bijzondere fase en dit spannende jaar in je leven. We volgen en supporten je graag!

Laat een antwoord achter aan Hilbert Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *