Van wind tegen naar leven met wind mee…

Door een hardnekkige breinblessure na een lelijke val, heb ik veel tegenwind gekregen. Het was niet makkelijk, vooral niet voor m’n gezin. Inmiddels gaat het goed en heb ik ermee leren leven. Tweeënhalf jaar in vogelvlucht…

In het eerste jaar kwam de tegenwind

De periode vanaf mijn val in augustus 2017 tot en met augustus 2018 was er één van opkrabbelen en instorten. Een periode van onwetendheid en naïef gewoon door blijven duwen, tegen de wind in.

• Na mijn val ben ik zeven weken thuisgebleven. In september dat jaar ben ik wel langzaam vanuit huis wat werk gaan oppakken. Ik was nog erg slap en licht in mijn hoofd, maar het ging stapje voor stapje wat beter…
• Eigenwijs als ik ben, ging ik begin oktober weer volledig aan het werk. Er speelde veel op het werk en ik dacht dat ik daarbij onmisbaar was. Het vreemde is, dat ik tot aan kerst best aardig heb kunnen werken. November en december werkte ik, vanwege allerlei ontwikkelingen, heel wat extra uren. Ik was nog verre van fit, maarja… Die hoofdpijn die ik continu had, die zou toch wel een keertje weggaan dacht ik.
• De kerstvakantie was heerlijk. Zonder laptop, zonder autorijden, zonder verplichtingen. Heel weinig doen, behalve de gebruikelijke feestdagen. Maar met nog steeds die hoofdpijn. Eind van die kerstvakantie heb ik weer proberen te sporten. Dat was een regelrechte ramp. Knallende koppijn was het resultaat van 12 minuutjes rustig hardlopen…
• In januari ben ik weer gewoon begonnen met werken. Maar dat ging niet. Mijn buffer was leeg, mijn hoofd ging steeds meer tegensputteren. Ik raakte steeds verder overbelast en kreeg een steeds korter lontje thuis. Het was alleen nog maar werken, chagrijnig zijn en rusten. Na de opmerking van mijn vrouw ‘je bent jezelf niet meer!’, heb ik de situatie op het werk besproken. Vanaf half maart 2018 ben ik halve dagen gaan werken…
• Het half jaar daarna, heb ik via de reguliere medische zorg hulp proberen te krijgen. Die poging strandde met de diagnose spierspanningshoofdpijn en de mededeling dat ik maar gewoon eventjes rustig aan moest doen. Dat deed ik voor m’n gevoel. Maar die 240 minuten die ik elke dag netjes en gedreven werkte, was achteraf toch nog echt teveel.

Nog een jaar wind tegen…

Vanaf september 2018 kwam het echte inzicht en de verandering… Toch heeft dit proces richting acceptatie ook weer een heel jaar geduurd. Gelukkig met veel goede hulp!

• Op 12 september 2018 (mijn verjaardag!) bracht ik mijn eerste bezoek aan een gespecialiseerde chiropractor in Harderwijk. Daar werd duidelijk dat ik niet alleen spierspanningshoofdpijn had, maar dat er serieuze problemen met m’n oogmotoriek, evenwicht en nek waren. Waarschijnlijk allemaal vanwege aansturingsproblemen vanuit mijn hersenen en zenuwstelsel. Dat was behoorlijk schrikken…
• De oogtrainingen en de behandelingen die volgden, hebben me behoorlijk wat vooruitgang gegeven in het half jaar daarna. Deze specialist heeft me weer aan het sporten gekregen door me met een oogmasker op, op m’n racefiets op zolder te zetten. Ook ben ik beter naar mijn lichaam gaan luisteren. Soms werkte ik 5 uur, soms was 3 uur meer dan genoeg.
• Maar ook dit tweede jaar ging het richting kerst beter, en na kerst weer minder. Daarom ben ik in maart 2019 een intensieve behandeling gaan volgen bij Move the Brain. In de hoop daar mijn echte herstel te vinden. Het heeft me veel gebracht. Verschillende soorten hoofdpijn verdwenen. Net als veel spierspanning uit mijn nek, schouders en rug. Maar de primaire hoofdpijn, de primaire nekklachten en de prikkelgevoeligheid bleven…
• Grootste winst van die twee weken in Lemele was dat ze me flink wakker hebben geschud. Ik ben thuisgekomen met een totaal andere instelling en kijk op mijn situatie. In die twee weken is het besef gekomen, dat ik mezelf en mijn herstel op de eerste plaats moet zetten, mijn gezin op de tweede en mijn werk op de laatste plaats.
• Dat klinkt heel eenvoudig, maar in de praktijk heeft dat een half jaar geduurd. Afgelopen april ben ik gestopt als productmanager op mijn werk, eind augustus als teammanager. Ik had al afgebouwd naar 2 uurtjes werken op een dag, grotendeels vanuit huis.
• Van juni tot november 2019 heb ik een regulier revalidatietraject doorlopen bij Revalide in Amersfoort. Zij hebben me enorm geholpen met het accepteren van mijn situatie. En me geleerd ermee te leren leven. En daarmee dus ook de juiste prioritering in de praktijk te brengen…

Bijzonder. Ik ben in twee jaar tijd eigenlijk omgekeerd gere-integreerd. Daarna begon de wind pas echt te draaien…

Leven met wind mee!

In september 2019 begon ik me weer mezelf te voelen. Eindelijk was ik weer in balans. In ieder geval weinig druk en weinig prikkels, veel ontspanning en veel afwisseling.

Mijn situatie heb ik voor nu geaccepteerd. Ik leef veel bewuster en zorg goed voor mezelf. Heb geleerd het leven, en mezelf, niet te serieus te nemen. Daardoor ben ik in balans. Het gaat veel minder op en neer, heen en weer. Ik weet goed hoe ik mijn dagen moet indelen. En wanneer ik teveel, of te weinig, doe.

Het voelt echt alsof ik met de wind mee leef. Ik ben weer mezelf, de vader en man die ik wil zijn. Weer veel vrolijker, gezelliger en opener. Misschien wel meer dan ooit. Vooral Arjanne, Ravi en Ziva plukken er de vruchten van. Vraag het ze maar eens.

En je werk dan?

Bij mijn huidige belastbaarheid past simpelweg weinig tot geen werk. Om beter zicht op de mogelijkheden te krijgen, zit ik momenteel in een re-integratietraject. Ook loopt de aanvraag voor een arbeidsongeschiktheidsuitkering bij het UWV.

‘Maar is dit het dan? Je bent uitbehandeld in Nederland en misschien kun je wel nooit meer fatsoenlijk werken?’ Ja, het klinkt allemaal heftig. Gelukkig maak ik me er niet druk om. Het is zoals het is. En het gaat zoals het gaat. Leg ik me er bij neer? Nee, zeker niet!

Ik ben én blijf een strijder. Alleen tegenwoordig veel slimmer dan voorheen, met wind mee. En meer oog voor mezelf (én interessant genoeg daardoor ook voor anderen merk ik). Om te ontdekken of ik nog beter kan worden, ga ik in april 2020 naar Amerika. Daarover de volgende keer meer… 😊