En toen kwam Corona…

Geplaatst door

Een nieuw hoofdstuk in een toch al onmogelijk verhaal. Een wending die mijn avontuur nog veel spannender maakt… Een looping in onze achtbaan, die zijn weerga niet kent. Corona noodzaakt mij, om het hoogtepunt van mijn avontuur te herschrijven… In een tijd die we nooit zullen vergeten.

De Coronacrisis

Mijn eigen crisis had ik net een half jaar achter me gelaten. Na het oplopen van hersenletsel door een lelijke val, leefde ik weer met de wind mee. Het hoogtepunt, het avontuur van mijn leven, stond op het punt van beginnen…

In april zou ik naar Amerika gaan, op zoek naar verdere verbetering. Na een paar maanden van geweldig veel steun, financieel én moreel, was ik er helemaal klaar voor… En toen? Toen kwam Corona… Het virus dat de hele wereld in een diepe crisis heeft geduwd.

Een achtbaan…

‘Het lijkt alsof we in een achtbaan zitten’, zei premier Rutte tijdens zijn historische televisietoespraak. ‘Je vraagt je af: gebeurt dit echt?’. Dat achtbaangevoel kenden wij al langere tijd. Maar de looping waar we dankzij Corona in terecht zijn gekomen, kent zijn weerga niet. Het gevoel van onwerkelijkheid, hadden we ook al een paar maanden. Maar niet in deze mate.

Het leven, de wereld, is veranderd door Corona. Waarschijnlijk voor altijd, in ieder geval tijdelijk. Ik hoopte me een paar weken lang in alle rust voor te kunnen bereiden op mijn reis naar Amerika. Tevergeefs. Het is nu vooral hectiek…

Leven met Corona

Ravi niet naar school, Ziva niet naar de peuterspeelzaal. Minder naar opa’s en oma’s. Dagbesteding voor mensen met een verstandelijke beperking, waar Arjanne werkt, is ook gesloten. Het is nu elke keer op korte termijn afwachten of en wanneer ze moet werken op een woongroep. Weg rust en routine, heel fijn voor mijn brein.

De balans die ik gevonden heb, wordt behoorlijk op de proef gesteld. Het is vooral weer even confronterend, dat ik niet in mijn ééntje een hele dag voor de kinderen kan zorgen. Aan de andere kant, heb ik een stuk minder last van de Coronacrisis dan veel andere mensen.

Mijn werk was ik toch al kwijt, mijn inkomen was al behoorlijk gedaald en ik was al veel thuis. Het beperken van sociale contacten en bijeenkomsten met veel mensen, klinkt mijn brein als muziek in de oren. Het onthaasten, de rust, is heel fijn als je prikkelgevoelig bent. En hysterie in de supermarkt? Dat voelde voor mij toch al zo…

Een nieuwe hoofdstuk

En Amerika? Dat gaat natuurlijk niet door in april. Donald Trump leek de boosdoener, inmiddels staat de hele wereld in brand. Het vliegverkeer ligt op zijn gat, grenzen worden gesloten, landen gaan volledig op slot. Deze tijd zullen we nooit vergeten…

Corona zorgt voor een heel nieuw hoofdstuk in mijn verhaal. Noodzaak om het hoogtepunt van mijn avontuur te herschrijven. Op zoek naar een stukje zekerheid in onzekere tijden, heb ik mijn behandeling bij Cognitive FX naar september verplaatst. Voor zover je over zekerheid kunt spreken tijdens deze ongekende Coronacrisis.

De behandeling start op maandag 14 september. Weer een half jaar wachten, nog een half jaar langer hoofdpijn. Maargoed, we zijn aan de afdaling van de looping begonnen. Mooi moment om nog even tevreden en dankbaar terug te kijken op de afgelopen maanden…

You’ll Never Walk Alone!

Je leest het goed, Engels. In mijn verhalen probeer ik dat zoveel mogelijk te vermijden. Maar het massaal zingen van ‘You’ll Never Walk Alone’ als slotstuk van het HIP goes USA-feest, was toch echt één van de hoogtepunten. En afgelopen vrijdag draaiden maar liefst 183 Europese radiostations dit prachtige lied weer voor mij. Maar nu ook voor jou. Voor iedereen…

Saamhorigheid is een groot goed! Zowel de financiële als morele steun de afgelopen maanden waren ongekend. Onwerkelijk. Om onze premier nog maar eens te citeren: ‘Je vraagt je af: gebeurt dit echt?’. Ja, het was echt. Puur, massaal en hartverwarmend. Maar genoeg is genoeg. In ieder geval financieel…

Geen duwtjes meer…

€ 22.516,62 in tweeënhalve maand! Daarmee verwacht ik mijn reis naar Amerika en eventuele nabehandelingen met gemak te kunnen betalen. Je weet natuurlijk nooit wat er allemaal nog op mijn pad komt. Zeker niet in deze tijd. Maar voorlopig kunnen we tegen een stootje!

Bovendien hebben we met zijn allen momenteel wel wat anders aan ons hoofd. Er zijn heel veel andere mensen en bedrijven, die een duwtje in de rug veel beter kunnen gebruiken nu. Daarom heb ik mijn inzamelingsactie beëindigd… Genoeg is genoeg.

…wel verhalen!

En mijn blog?! Daar begon ik mee in januari. Met 6 verhalen in 5 dagen tijd. De maanden erna volgden nog 9 verhalen en 58 berichten. En nu dan dit nieuwe hoofdstuk. Want we gaan door…

Ik blijf verhalen schrijven, wel wat minder. Mijn energie moet ik de komende tijd nog beter verdelen. Zeker met mijn nieuwe carrière als meester. En september is nog ver weg. Zowel jij als ik, hebben geen idee hoe de Coronacrisis zich de komende tijd verder ontwikkelt…

Je leest het vanzelf als er weer interessante ontwikkelingen zijn. Of wanneer ik weer andere inspiratie heb om een verhaal voor je te schrijven. En ik plaats natuurlijk nog regelmatig leuke foto’s en korte berichtjes op Instagram!

Voor nu gaat mijn focus op het overleven van de Coronacrisis. Doe jij dat ook. Laten we dat met z’n allen doen. Als ik één ding van mijn eigen verhaal geleerd heb, dan is het wel dat wij mensen elke crisis te bovenkomen. Als er maar één uitweg is, dan vind je die. Dan vinden we die! Hoe dieper de dalen, hoe hoger de pieken! Er zit nog zoveel moois in het vat. Voor mij. Voor jou. Voor ons allemaal. Blijf gezond en let op elkaar!

3 reacties

  1. De wereld is inderdaad snel veranderd. Voor velen betekent dat “alleen maar” wat minder bewegingsvrijheid, de ander heeft het virus en is ernstig ziek. De ouderen zijn nog eenzamer en kunnen wij niet helpen zoals wij willen. Moeilijk allemaal! Bijzonder dat jij ook dit probeert positief om te buigen, maar de werkelijkheid zal toch wel zwaar zijn. Fijn dat de financiële zorgen een beetje minder zijn, al maakt dat jullie , zeker nu, niet gelukkig. Alle goeds gewenst voor de komende onzekere tijd!

  2. Hoi Hilberr, ik heb je op de db pcs site gezien. En vroeg me af of je in Amerika was geweest. Ik heb ook zo n ernstige naskeep van mijn letsel. Ik van alles geprobeert. Maar nu sinds een paar weken ben ik zo opgeknapt na mijn intensieve behandelingen bij Functioneel Neurologisch Cetrum in Lisse. Ze hebben daar ook een gyrostim, soort stoel die ook voor de reser van astronauten wordt gebruikt. Neurotransmitters en behandelingen ogen/nek. Er is geen lange wachtlijst. Je zou een intake kunnen doen. Ik hoef mijn klachten niet te omschrijven. Maar dat ik een boekje kan lezen terwijl mijn zoontje naast mij ah timmeren is zegt genoeg . Dat ik op de fiets (lukte eerst niet) stap en ondertussen mijnn mobiel aanneem zonder er over na te denken. Dat s middags niet meer hief te rusten……mocht je vragen hebben laura-schaap@hotmail.com

    1. Hallo Laura, dank voor je reactie en het meedenken! Fijn dat je zo opgeknapt ben! Deze behandeling heb ik ook overwogen, maar ik verwacht in mijn geval dat CFX de juiste en beste stap is. Problematiek is bij mij vooral nog cognitief en heb al functionele neurologie gedaan, wat deels overlap zal hebben. Groeten, Hilbert

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *