hip2021 zit erop! Ben ik beter geworden door CFX?

Het project hip2021 zit erop! Eindelijk. De afgelopen twee jaar stonden in het teken van mijn behandeling bij Cognitive FX. Maar nu, nu is de tijd gekomen om het los te laten. Een goed moment om de balans op te maken. Ben ik beter geworden door CFX?

2020… euh… 2021 voorbij

Op 1 januari 2020 begon ik met deze blog, hip2020.nl. Een weekje later startte ik een inzamelingsactie. Met als doel een paar maanden later naar Amerika te gaan. Voor een behandeling bij Cognitive FX in de strijd tegen mijn breinblessure.

Dankzij Corona had deze reis wat meer voeten in de aarde dan verwacht. Het werd ruim anderhalf jaar later. Daardoor moest ik mijn blog omdopen van hip2020.nl naar hip2021.nl. Inmiddels is ook 2021 voorbij en ben ik alweer bijna vier maanden terug uit Amerika.

Wat een avontuur!

De afgelopen twee jaar was echt een enorme achtbaan. Ik heb er intens van genoten. En veel, heel veel, van geleerd. Maar het geeft zeker ook rust, nu dit avontuur achter de rug is. En ik weer vooruit kan kijken.

Wil je meer weten over die achtbaan? Of over mijn reis naar Amerika en mijn ervaringen bij CFX? Lees dan mijn vorige verhalen maar eens terug. Daar komt het allemaal uitgebreid aan bod. Voor nu zit dit avontuur erop. En is het tijd om de balans op te maken. Ben ik beter geworden door CFX?

Ja, beter!

Net een maand terug uit Amerika, kon ik er nog niet zoveel concreets over zeggen. Maar nu, weer bijna 3 maanden later, zeker wel. Hip is beter! Beter dan voor Amerika. De vooruitgang is zeker voelbaar…

• Gesprekken gaan me makkelijker af, drukke sociale activiteiten hou ik daardoor beter en langer vol
• Mijn energieniveau is verbeterd, het uithoudingsvermogen van mijn brein lijkt toegenomen
• Herstellen gaat sneller, als ik weer eens teveel gedaan heb of overprikkeld ben
• Bepaalde spierspanning is verdwenen, mijn schouders staan weer rechter
• Mijn lichtgevoeligheid is verminderd, sinds oktober heb ik geen zonnebril meer gedragen…

Hoera! Ja, dat mag zeker gevierd worden. En voor de duidelijkheid: het is echt nog geen wereld van verschil. Het voelt als lichte vooruitgang, maar genoeg om het te kunnen benoemen. Superfijn natuurlijk, om de verbetering in mijn brein ook daadwerkelijk te voelen!

Maar niet best…

De andere kant van het verhaal is, dat ik nog steeds last heb van alle klachten waarmee ik twee jaar geleden deze blog begon. Die vervelende hoofdpijn is er nog altijd, 24 uur per dag, 7 dagen per week. En overprikkeling ligt nog continu op de loer.

Natuurlijk, ik ben nog veel aan het trainen. En uiteraard, mijn batterijtje is groter, of loopt minder snel leeg. Daardoor ga je ook weer wat meer doen. Dat is zeker ook vooruitgang! Maar in het dagelijks leven gaat het nog steeds ‘niet best’…

Kwetsbaar en hardnekkig

Slechte momenten, slechte dagen. Ze zijn er nog steeds in overvloed. Wel heb ik een steeds betere balans gevonden. Mijn dagelijkse leven weet ik steeds beter aan te passen aan de situatie. Ook door wat ik in Amerika heb geleerd. Maar die balans is nog steeds erg kwetsbaar.

Waarschijnlijk heb ik toch nog veel problemen, met de samenwerking tussen mijn brein, ogen en evenwichtsorgaan. Helaas. Dat zijn nou juist de pijnpunten, waarvan je vaak hoort, dat ze heel hardnekkig kunnen zijn. En die ze bij CFX niet zomaar oplossen…

Gebroken kopje

Wat dat betreft is de cirkel wel rond. Toen ik de diagnose van serieus hersenletsel kreeg, waren dat ook de eerste pijnpunten waar ik mee aan de slag ging. In de afgelopen jaren, heb ik veel stappen vooruitgezet. Op veel verschillende vlakken. Maar deze pijnpunten blijven me achtervolgen en lastig vallen in het dagelijkse leven…

Dus tja, ik ben niet beter in de zin van hersteld van mijn hersenletsel. Dat is ook goed, mijn hersenletsel heb ik al lang en breed geaccepteerd. Toch wil ik graag alles doen om telkens een tikkeltje beter te worden. Maar goed, beter, best…? Nee, ik ben en blijf een gebroken kopje.

Tussen hoop en verwachting

Goed. Na deze bespiegelingen, is het tijd om de balans op te maken van mijn Amerikaanse avontuur… Dankzij CFX ben ik dus zeker één of meerdere tikkeltjes beter geworden. Vooral op cognitief vlak heb ik een behoorlijke stap vooruit gezet! Ik voel nu ook echt wel, wat in september uit de eindscan kwam.

Maar voldoet het ook aan de verwachtingen die ik vooraf had? Ja, zeker aan mijn rationele verwachtingen. Ik wist ook wel, dat er na afloop nog steeds veel werk aan de winkel zou zijn. Maar er is ook zoiets als hoop. Ergens diep van binnen, hoopte ik toch op nog sneller, nog meer vooruitgang.

Toch tevreden

Maargoed, al met al ben ik heel blij en tevreden met de vooruitgang die ik de afgelopen maanden geboekt heb. Het is niet die enorme stap, waar ik misschien stiekem op had gehoopt. Maar wel één van de grootste stappen vooruit de afgelopen jaren…

En dit avontuur, deze prachtige reis naar Amerika, had ik voor geen goud willen missen. Sterker nog, het was een missie die ik moest voltooien om verder te kunnen. En waarschijnlijk, heeft het gewoon meer tijd nodig. Ik ben nog dagelijks bezig, om er nog meer uit te halen…

Veel beter!

Want, ik kan dan wel een gebroken kopje zijn en blijven. Door elke keer weer wat scherven te vinden en vast te lijmen, wordt dat kopje steeds weer mooier en steviger. Steeds beter, richting best…

Ik heb nog een lange weg te gaan. Maar ik heb ook al een lange weg achter de rug, vol stappen in de goede richting. Als ik de komende jaren net zoveel vooruit ga, als ik de afgelopen jaren ben gegaan, dan belooft dat nog wat. Want ik kom van ver…

Van heel ver…

Bekijk dit filmpje maar eens, dan begrijp je nog beter wat ik bedoel. Toen ik pas dit verhaal van Danny zag, realiseerde ik me van hoe ver ik al ben gekomen. Nee, ik heb geen zwaar herseninfarct gehad, alleen een lullige hersenschudding. En nee, ik heb gelukkig niet opnieuw hoeven leren lopen…

Maar qua overprikkeling, qua impact op mijn leven, herken ik me mezelf vrij goed in dit verhaal. Op mijn dieptepunt dan. Nu, nu ben ik veel beter… En geniet ik volop van het leven! Want uiteindelijk gaat het niet om goed, beter, best… Alles draait om balans en bewustzijn.

Leven na CFX

Daarom ga ik in ieder geval CFX meer loslaten. De afgelopen maanden heb ik nog intensief thuis getraind. Maar twee weken rust tijdens de kerstvakantie, deed me eigenlijk wel goed. Vooral mentaal. Bovendien heb ik de training meer en meer in mijn dagelijkse leven geïntegreerd.

De afgelopen twee jaar stonden in het teken van mijn behandeling bij CFX. Nu is het goed en geeft het me rust, om dit project los te laten. Maar wees gerust: ik blijf op zoek naar telkens een tikkeltje beter worden. En er is leven na CFX…

Van revalidatie….

De komende maanden ga ik me vooral richten op de samenwerking tussen mijn brein, ogen en evenwichtsorgaan. Sinds eind november ben ik alweer steeds intensiever bezig, om dit verder te verbeteren. Deze visuele training en lichttherapie doe ik onder begeleiding van Oogbalans in Berlicum. Net als voor CFX.

Ja, dat zijn die hardnekkige scherven van het gebroken kopje, waar ik al jaren mee bezig ben. Weet je nog? Gelukkig zit er nog veel beweging in en is er hopelijk nog veel winst te behalen. Zeker nu de basis, mijn brein, een stuk verbeterd is. Want ik ben naast revalidatie, ook erg toe aan inspiratie…

…naar inspiratie!

Inspiratie betekent voor mij niet alleen maar behandelingen en trainen. Maar nog meer mezelf ontwikkelen en groeien. In plaats van me hersenletselpatiënt te voelen, wil ik meer en meer een student van het leven zijn. Die met hersenletsel op ontdekkingsreis is, door lichaam en geest… Op zoek naar balans en bewustzijn.

Ik zit bomvol met plannen en ambities, die me alleen al bij de gedachte eraan doen overstromen van energie. Wil je meer weten over mijn plannen voor 2022? Lees dan mijn verhaal Ik word OERsterk in 2022! Wat zijn jouw plannen? op HipenHeld.nl, over hoe ik die stap van revalidatie naar inspiratie ga maken in 2022.

Dankjewel!

…maar eerst wil ik graag iedereen nog één keer enorm bedanken. Duizendmaal dankjewel voor alles de afgelopen twee jaar! Voor het lezen van mijn verhalen. Voor het meeleven. Voor alle steun, financieel, moreel, emotioneel. Op alle mogelijke manieren. You’ll never walk alone!

View this post on Instagram

A post shared by hip2021.nl & hipenheld.nl (@hipenheld)

Zo, hip2020… euh… hip2021 zit erop! Of dit mijn laatste verhaal hier was? Zou zomaar kunnen. Mijn avontuur gaat in ieder geval verder. Wil je me blijven volgen? Volg dan HipenHeld op Instagram.