Februari start stormachtig: buikgriep + breinblessure = ongeschikt!

Januari begon hectisch, met flink wat turbulentie. Maar februari kan er ook wat van. De afgelopen twee weken zaten vol met verjaardagen, een griepepidemie en het UWV die me in sneltreinvaart arbeidsongeschikt heeft verklaard… Een stormachtige start van een bijzondere maand!

Verjaardagen en buikgriep

Een slechte combinatie… Het is niet leuk als je 7 jaar wordt en last hebt van buikgriep. En dat tussen je kinderfeestje, de dag zelf en het grotemensenfeestje door. Gelukkig wist Ravi het nog aardig goed te plannen. Bijna alles kon door gaan. Behalve het trakteren op de korfbaltraining. Dat hebben we een weekje uitgesteld.

Maar, het is vooral zo’n slechte combinatie, omdat een verjaardagsfeestje zich bij uitstek leent als brandhaard voor de griepepidemie. Eerst was het alleen nog Ravi. Maar na zijn grotemensenfeestje, kreeg de helft van de aanwezigen ook last van een buikgriepaanval. Ook Arjanne, Ziva en ikzelf waren de klos. Gelukkig bij de meeste kort, maar wel krachtig…

Buikgriep en een breinblessure

Krachtig was het bij mij zeker. Want als we het toch over slechte combinaties hebben: buikgriep en een breinblessure is er ook zeker één. Een buikgriepaanval is sowieso zwaar voor je lichaam. Dat kan tot heftige situaties leiden, als je al niet helemaal gezond bent.

Door de buikgriepaanval ben ik bijna een half uur lang verschillende keren buiten bewustzijn geraakt. Soms wel een paar minuten lang. En dat terwijl ik aan beide kanten aan het leeglopen was, zittend op de wc. Gelukkig had Arjanne mijn broer gebeld, die vlakbij woont en dus snel kon assisteren.

Eenmaal een beetje bij mijn positieven, hebben ze me op de grond gelegd. Met mijn benen omhoog bij het badkamerraam. Helemaal open, zodat ik veel zuurstof kreeg. Dezelfde tactiek als de ambulancebroeders 2,5 jaar geleden na mijn val in Monkey Town…

Dat klinkt niet goed hoor!

Nee, dat klinkt zeker niet goed. Het was ook weer erg schrikken. Want dit was niet de eerste keer… Een paar maanden na mijn val, november 2017, was ik voor mijn werk in Amsterdam. Daar ben ik ook zittend op de wc eventjes weggevallen. Ik heb de wc-rolhouder een kopstoot gegeven, met als resultaat een licht schrammetje op mijn voorhoofd. Gelukkig viel het toen mee. Het lukte thuis te komen, voordat de buikgriep echt toesloeg…

Maar, vorig jaar mei was het net zo heftig als afgelopen weekend. Hetzelfde verloop, zelfde verschijnselen. Ook bijna een half uur lang verschillende keren buiten bewustzijn. Alleen vorige week volgden tot overmaat van ramp Arjanne en Ziva ook nog dezelfde nacht. Dit heb ik nu dus al twee keer zo heftig gehad. Dat klinkt nog slechter…

Hoe kan dat nou?!

Ik hoor je denken: ‘Hoe kan dat nou?! Heb je dat al een keer met de huisarts besproken?’. Dat heb ik afgelopen maandag gedaan. Gelukkig niets bijzonders. Hij bevestigde de conclusies die ik zelf al had getrokken. 

Bij een buikgriepaanval gaat al het bloed naar je buik en daalt je bloeddruk. Daardoor kunnen gezonde mensen soms wat flauw worden of flauwvallen. Ik ben door overprikkeling van mijn zenuwstelsel veel gevoeliger voor bloeddrukschommelingen. Dan krijg je dus zulke heftige situaties.

Dit is niet te voorkomen en kan ook geen kwaad. Wel is het verstandig er rekening mee te houden, als ik de buikgriep aan voel komen. En bij een aanval zo snel mogelijk plat te gaan liggen, voor zover dat kan met overgeven.

Geen smakelijk verhaal, maar ben je een lotgenoot en herken je jezelf hierin? Dan ben je bij deze gewaarschuwd. Want stel je voor dat je nog niet op de wc zit of er geen hulp in de buurt is.

Geschikt? Ongeschikt!

Tja, en tussen al deze hectiek door ben ik ook nog eens in sneltreinvaart arbeidsongeschikt verklaard. Op donderdag 6 februari het gesprek bij de verzekeringsarts, op vrijdag 7 februari al de beslissing. Een weekje later lag de formele bevestiging in de brievenbus… Tussendoor heb ik me nog wat druk gemaakt. Maar ook die onduidelijkheid wist het UWV telefonisch snel te verhelderen.

Ik ben 80 tot 100% arbeidsongeschikt verklaard en krijg een uitkering per 9 maart. Ze willen me graag begin van de zomer weer spreken, om te zien wat Amerika mij gebracht heeft. Een snelheid én een wijsheid van het UWV, die ik niet had zien aankomen…

Donderdag ben ik bij Sweco geweest voor overleg over deze beslissing. Ik word waarschijnlijk per 9 maart ontslagen na een kleine 15 jaar in dienst te zijn geweest. Mijn afscheid bij Sweco had ik me anders voorgesteld. Arbeidsongeschikt, uitkering, ontslag. Dat komt wel even binnen…

Maar het is goed zo. Dit zag ik allemaal al een tijdje aankomen. Ik heb het al lang en breed geaccepteerd. Bovendien hoef ik dit niet alleen op m’n eigen schouders te dragen, dankzij alle steun die we krijgen… 🙏

Tijd voor de grootste knal…

En die steun blijft maar komen! Het is bijna tijd voor de grootste knal, HIP goes USA. Niet mijn daadwerkelijk reis naar Amerika, maar het grandioze evenement bij korfbalvereniging Spirit. Volgende week zaterdag 22 februari is het zover! Iedereen is welkom…

Het is echt niet normaal hoe groot en gaaf het wordt! Ruim 100 kinderen bij de clinics, stuk of 20 Oldstars tussen de lijnen en een paar honderd feestvierders?! Het wordt echt heel professioneel georganiseerd… Ongelofelijk hoeveel bedrijven en organisaties belangeloos bijdragen om HIP goes USA tot een daverend succes te maken! 🙏

Maar voordat het gaat knallen, ga ik eerst even bijkomen van een stormachtige start van februari. En dan heb ik nog niet eens alles verteld. Komt misschien later nog wel… Dus blijf hip2020.nl volgen!