De Coronapiek voorbij: van schoolmeester naar een vliegende start!

April ligt alweer achter ons. Wat voor mij de maand van het jaar had moeten worden, werd een maand zonder verhaal. Zonder heel veel. Maar met een nieuwe kortstondige carrière als schoolmeester. En veel meer… Nu is het meivakantie, tijd voor een verhaal. Want binnenkort beleeft mijn behandeling een vliegende start!

Hoe het gaat…

Anderhalve maand geen verhaal. Ik krijg weer vaker de vraag ‘Hoe gaat het met je?’. Of de opmerking: ‘Ik mis je verhalen!’. Nou, bij deze weer eens een verhaal. En het gaat best heel goed met me. Zeker naar omstandigheden!

Mijn belastbaarheid is niet veranderd. Cognitief en qua prikkels blijft het dus een uitdaging. Behalve mijn brein, gaat het verder heel goed met me. Ook de ergste hooikoortsklachten lijken voorbij. Fysiek ben ik hartstikke fit, mentaal gaat het ook lekker.

Alleen zo halverwege april, was er mentaal wel iets van een dipje. Met een iets korter lontje. Dat had volgens mij alles te maken met het besef, dat de behandeling achter de rug had kunnen zijn. En mijn klachten misschien wel verleden tijd…

Als er geen Corona was…

Nog steeds is er zo af en toe dat mannetje op mijn schouder die zegt: ‘Ja jongen, als er geen Corona was geweest, dan had je deze klachten niet meer.’ Dat is vooral als de klachten erg opspelen. En gelukkig ook zo weer weg gerelativeerd… Zeker als je hoort en ziet wat een impact dit virus op anderen en de wereld heeft!

Als er geen Corona was, hadden we dit weekend heerlijk met zijn viertjes in Egmond aan Zee gezeten. Om allemaal even bij te komen. En samen te vieren dat papa weer thuis was. Ach ja, het is dit weekend toch geen mooi weer. En nu hebben we nog een midweekje in de herfstvakantie tegoed. Hopelijk kunnen we dan echt vieren dat papa weer thuis is.

Fijn voor mijn brein!

De Coronacrisis heeft dus ook positieve kanten. Daar gaan we meer van ontdekken, nu en in de toekomst. In ieder geval vind mijn brein die crisis wel fijn. De laatste weken waren heerlijk rustig. En de kinderen veel thuis, went vanzelf. Tot op zekere hoogte…

Voor het eerst dit knotsgekke jaar, hadden we weken die hetzelfde waren als de week ervoor. Lekker ritme en regelmaat. Minimaal gebruik van auto en computer, weinig sociale verplichtingen. De klachten in mijn nek en rug lijken afgenomen te zijn. Of dat met het voorgaande te maken heeft?

Schoolmeester

Mijn hoofd wordt in ieder geval nog net zo snel wazig, zodra ik veel prikkels krijg. Mijn kortstondige carrière als schoolmeester heeft dat wel duidelijk gemaakt. Half maart sloten de scholen. De 6 weken daarna begeleidde ik Ravi elke dag 1 à 1,5 uur bij zijn schoolwerk. De rest deed Arjanne.

Het was op zich heel leuk om te doen. Het levert je veel inzichten op. En betrokkenheid bij wat Ravi allemaal doet en leert op school. Maar het bleek wel iedere dag een behoorlijk aanslag op mijn brein te zijn… Gelukkig was er verder genoeg ruimte om mijn rust en herstel te pakken.

Meester en meer…

En als je denkt dat een arbeidsongeschikte ‘meester’ zich verder verveelt tijdens de Coronacrisis, heb je het mis. Naast veel ontspanning, heb ik ook veel inspanning én uitdaging gezocht. Vooral om te investeren in mijn fysieke en geestelijke gesteldheid.

• Naast mijn dagelijkse wandeling, ben ik in april weer meer gaan fietsen. Om die prikkels weer een beetje te trainen. En het was natuurlijk heerlijk weer. Maar ook om mee te doen aan de geweldige actie Fietsen voor Voorthuizen. En daarmee Café de Moriaan te steunen in deze voor de horeca enorm zware tijden…
• Ook met hardlopen heb ik een tandje bijgeschakeld. In april heb ik om de dag hardgelopen. 15 keer in totaal. Het is gelukt mijn snelste 5 én 10 kilometer ooit te lopen. Met een tijd van 20:08 heb ik mijn streeftijd op de 5 kilometer al bijna gehaald. Mijn plan om in juli onder de 20 minuten te lopen tijdens Voorthuizen Loopt, gaat door Corona helaas niet door.
• En alsof dat nog niet genoeg uitdaging was, ben ik ook begonnen met een cursus van tien weken, de Wim Hof Method Fundamentals Online Video Course. Dagelijks doe ik oefeningen met ademhaling, kou en stretchen. Allemaal gebaseerd op de methode van Wim Hof, ‘The Iceman’. Wereldberoemd en woonachtig op een steenworp afstand in Stroe.

Best veel, zo allemaal bij elkaar. Maar ik was toch al van plan om me in de Wim Hof Methode te verdiepen na Amerika. Dat heb ik dus gewoon omgedraaid. Een bedreiging in een kans omzetten. Net zoals mijn inschrijving voor Run Apart Together, tijdens het weekend van 13 en 14 juni. Dan loop ik toch gewoon 5 kilometer onder de 20 minuten tijdens mijn ‘Virtual Solo Run’! Steun ik ook nog het Longfonds. Het leven is wat je er van maakt, zeker tijdens een crisis.

Zo heb ik met vrienden een paar keer meegedaan met een online kroegquiz van lokale horeca. En hebben we een online escape room uitgespeeld. Om toch nog een beetje sociaal bezig te zijn. Allemaal superleuk, maar wel met mate voor mijn brein. Videobellen heeft een enorme vlucht genomen, maar is enorm belastend voor onze hersenen.

De Coronapiek voorbij…

Terugkijkend, was ook april weer een bijzondere maand. Wat ons in de maanden daarvoor is overkomen, lijkt inmiddels onwerkelijker dan de Coronacrisis waar we inzitten. Nu is het mei en lijkt de Coronapiek voorbij…

We keren weer langzaam terug naar het normale leven. Ravi gaat van de week weer trainen. Na de meivakantie gaat hij weer naar school, Ziva weer naar de peuterspeelzaal en Arjanne weer aan het werk. Weer een nieuwe fase, weer even wennen.

Of dat terugkeren naar het normale leven snel genoeg gaat voor mijn behandeling in september? Via via heb ik gehoord, dat de kliniek verwacht hun behandelingen eind mei weer te mogen hervatten. Maar of we in september naar Amerika kunnen vliegen? Wie het weet mag het zeggen. In ieder geval gaat mijn behandeling een vliegende start krijgen in mei…

Een vliegende start!

Want gelukkig weet ook Cognitive FX bedreigingen in kansen om te zetten. Omdat ze nu niet mogen behandelen, bieden ze ter voorbereiding een nieuw programma op afstand aan. 4 dagen van 4 uur, om je alvast beter te leren kennen en te beginnen met oefenen. 16 uur extra 1-op-1 therapie, voor een vliegende start in september. Kosten 2.000 dollar én de behandeling in september 2.000 dollar goedkoper. Gratis dus!

Van maandag 18 tot en met donderdag 21 mei ben ik aan de beurt, van 8 tot 12 uur ’s avonds. Tja, dan is het daar middag. De ochtenden waren al vol. Ach ja, ’s avonds is het wel zo rustig in huis als de kids op bed liggen. Wel laat naar bed, dat wordt aanpoten dus! Komt vast goed als we de rest van die dagen nog meer rust pakken…

Ik moet toegeven, het was best wel weer wennen om een verhaal te schrijven. Maar ook leuk! De volgende keer hoop ik je meer te vertellen over hoe de vliegende start van mijn behandeling was! Kun je niet wachten? Volg dan hip2020.nl op Instagram in de week van 18 mei!